Joseph Divina

PAGPUKSA SA MALUBHANG

KAHIRAPAN AT GUTOM

MAIKLING SANAYSAY

Kung ang tao ang gumagawa ng mga problema sa mundo tao rin kaya ang gagawa ng paraan para malunasan ito? Sa pagdaan ng panahon napagaralan natin sa kasaysayan na kahit na anumang problemang dumating sa buhay ng tao, kayayang-kaya natin itong lutasin.ngunit habang tumatagal lalong  nagiging mahirap sa tao na lutasin ang mga pag-subok sa buhay.

Ngayon nasasadlak tayo sa katakot-takot na pangyayaring nagaganap sa buong mundo. Nandito na ang malubhang kahirapan at gutom, pagdami ng mga taong  walang pinag-aralan, hindi pagkakapantay-pantay ng mga tao “babae at lalaki”, pagdami ng mga namamatay na mga bata, walang sapat na nutrisyon ng mga inang nabubuntis, paglaganap ng mga sakit tulad ng HIV-AIDS, malaria, at iba pang mga sakit, pagkasira ng kalikasan, at ang hindi pagkakaisa ng mga tao sa buong mundo upang tugunan ang mga suliraning ito. Kayat ang ating mga kagalang-galang na mga pinuno ng mga bansa ay nagkaisa upang lutasin ang suliraning ito. Mula sa 192 bansa ng ka-alyado ng united nation at 23 organisasyon sa buong mundo ang nagpulung upang magkaroon ng lunas ang mga suliraning ito.naitatag nila ang tinatawag na MDG’S o millennium developmental goals na ang hangarin ay sa taong 2015 wala na ang mga suliraning nabangit.

Alam nyo bang mahigit sa 140 milyong mga bata ang walang sapat na makain sa araw-araw at tinatayang kulang sa wastong timbang ngayong 2010 sa buong mundo. Kayat nararpat lamang na inuna sa mga MDG’S ang pagsugpo sa  malubhang kahirapan at gutom.

Sa Pilipinas tumtukoy ang lubhang kahirapan sa mga pamilyang hindi o walang sapat na kinikita para sa kanilang pag kain sa araw araw. Noong 2003 napag-alamang 10.2% ang mga pamilyang naghihirap na mas mababa sa 20.4 noong 1991. Ito au nangangahulugang sa 0.9% na pagbaba ng mga pamilyang naghihirap taon-taon. At ngayong 2010 dulot ng pinagsamasamang lakas at determinasyon upang malunasan ang kahirapan ang dating 20.4% noong 1991 ay nagging 8.98% nalang.

Ngunit nhindi natin maisasawalang bahala ang pagtaas ng papulasyon sa ating bansa dahil sa pagtaas ng papulasyon ay ang pagtaas din ng pangangailanngan ng mga Pilipino, at kung hindi natin ito pag-uukulan ng pansin tataas na naman ang bilang ng mga taong naghihirap. Nagunguna sa mga rehiyong tumataas ang papulasyon ay ang rehiyon IX, CARAGA, rehiyon V. dahil ditto kailangang pag-ukulan ng pansin ng pamahalaan ang mapanuri at mabuting alokasyon ng budget upang magkaroon ng balance sa papulasyon sa budget para sa pangangailkangan ng mga Pilipino.

Tumungo naman tayo sa mga kulang sa timbang na mga batang mag-aaral. Napag-alamang mula sa 30.6% ng mga bata ang kulang sa timbang noong 2001 naging 26.9% ito sa taong 2003. Nangangahulugan ito na 1.5% ang pagbaba sa porsyento ng mga batang kulang sa timbang taon-taon. At di lalayong sa taong 2015 ito ay lalaho na. sa mga nagbubuntis naman na ina, alam natin ito sana ang simula upang maging malusog ang kanilang mga anak ngunit paano kung ang mga ina mismo ay kulang sa sustansya. Dahil sa tulong ng mga ahensya ng pamahalaan napababa nila ang bilang nga mga inang kulang sa sustansya sa 28.4%, at 24% naman ang mga ademic, at 50% ditto ay matatgpuan sa Mindanao. Sa lahat ng ito kinakailangan parin nating magkaisa upang sugpuin ang mga suliraning ito ng may pananalig sa diyos at pagkakaisa upang ang mga problemang ito ay tuluyan ng maglaho. Kinakailangan nating bingihin ang pamahalaan kung kinakailangan upang pagtuunan nila ito ng pansin. Kinakailangan din ng pamahalaaanna gumawa ng mga proyektong tutugon sa mga suliraning ito dahil kung ang mga ito ay mananatiling nabubuhay sa ating mundo magdudulot lamang ito ng mga kaagapay na suliranin. Alam nating ang kahirapan ay parang isang paikot na daloy, ito ay maaaring magdulut ng kaguluham, kamatayan, kurapsyon at iba pa.

Sa huli kinakailangan nating magtulungan upang matapos na ito dahil sabi nga” kung hindi ikaw, sino? Kung hindi ngayon kalian?”

Bibliograpiya

http://www.un.org/millenniumgoals/poverty.shtml